September 2020 - Terwijl we in een hele andere omgeving zijn en met hele andere omstandigheden….delen we graag nog enkele van onze avonturen van onze reis met Roadkapje met jullie. De weg naar Nederland…of toch nog even niet…
Eind mei 2019: De overtocht van Albanië naar Italië is voor de meeste van ons een rustige overtocht geworden, ondanks de woeste zee na de flinke onweersbuien in de avond. Het uitzicht op de Italiaanse stad Bari, in de opkomende zon, is mooi. Doordat we, in Albanië, als een van de laatste aan boord reden, rijden we nu als een van de eerste van boord. We mengen ons in het temperamentvolle rijgedrag van de Italianen. Ondanks de verleidelijke verse koffie- en bakkerijgeuren van de stad Bari, rijden we direct de stad uit.
Buiten de stad staan zeer oude bomen in de vele olijfboomgaarden. De bomen hebben een wonderlijke groei, waardoor het zelfs mogelijk is om ìn de boomstam te staan. De velden in de gaarden en vooral rondom de bomen zijn zeer kort gemaaid. Dit alles ter voorkoming van de besmetting van een ziekte die het spuugbeestje zou kunnen overbrengen, waardoor deze eeuwenoude bomen ten dode zijn opgeschreven. De controle op handhaving is zo streng dat er regelmatig helikopters overvliegen. Die dan vol enthousiasme worden bewonderd en toegezwaaid door de meiden.
We rijden richting Ostuni, de witte stad op een heuvel. Aan de rotskust, bij een klein zandstrand overnachten we. We zijn zeer vermoeid en gespannen van de overtocht èn komende afspraak.
Even zwemmen in de zee, tikkertje spelen en een goede nachtrust doet wonderen.
Via smalle slingerwegen komen we bij onze afspraak. We gaan de komende 6 weken op het hondje Poppy, haar thuis en tuin passen, terwijl de vriendelijke Schotse eigenaresse op reis gaat. Zeer warm en enthousiast worden we welkom geheten. We hebben een gezellig gesprek en aan beide kanten voelt het heel vertrouwd en fijn.
Poppy woont in een uitgebouwd trullo-huis. Deze huizenbouw is specifiek voor de streek. We zijn in Puglia, de zuidoostelijke provincie, in de hak van de laars-vorm van Italië. Trulli hebben een kegelvormige dak, soms versierd met primitieve, christelijke of magische symbolen. Ze worden gebouwd van kalksteen, zonder gebruik van cement.
Voordat we op Poppy gaan passen hebben we enkele dagen over. Tijdens deze dagen èn later ook met Poppy verkennen we Puglia. We zwemmen in de twee zeeën, de Adriatische zee en de Ionische zee, die bij de hakvorm van Italië aanspoelen. We bewonderen de diverse vissen en zeeplanten. We hebben onderhoudende gesprekken met de plaatselijke bevolking. Het weer is heerlijk zonnig. Ook hier laten we ons verleiden door gezelschapsspellen op het strand te spelen, die ons ook helpen het getalinzicht te trainen en te vergroten. Bij de kustplaats genaamd Monopoly, kunnen we het natuurlijk niet laten om het gezelschapsspel Monopoly samen te spelen!
We genieten van lokale culinaire heerlijkheden zoals pizza, pasta, verse hangkaas en als ontbijt Italiaanse koekjes. We leren wat een traditioneel Italiaanse eet-dag inhoud: sterke koffie met een koekje als ontbijt, 4 gangen menu als lunch (waarbij de salade, het vlees, de pasta niet op het zelfde tijdstip en bord worden geserveerd) en pizza voor diner in de avond. La dolce vita!
De hak van de laars bevat mooie kliffen, vlaktes met gras en rotsen, een waterval, badplaatsen, dorpen, leuke huizen op mooie plaatsen met zicht op zee en zeer oude olijf- en pijnboomgaarden. We rijden langs nog meer zeer oude olijfboomgaarden, plaatsen waar de huizen kleurrijk geschilderd zijn, met balkon en rieten gordijnen voor de deuren. Het doet allemaal subtropisch en koloniaal aan.
In de gloed van de ondergaande zon, vliegt een troep flamingo's over Roadkapje heen. Deze groep bewonderen we de volgende dag weer, wanneer ze slapend op 1 been, in een, met brakwater gevuld, natuurgebied staan.
Aan ieder strand genieten we weer van een heel ander soort zand. Hier verzamelen we mini schelpjes, dat ons aan oma Fiona doet denken, die dit ook doet in Schotland. Fijn om op deze momenten mooie herinneringen op te doen aan oma Fiona en haar familie uit Schotland!
Aan de, met lavarotsen versierde, westkust van de Ionische zee, laat een steenvis zich foppen door in het aas te happen aan onze hengel. Deze vangst doet ons definitief overtuigen dat het vissen met een hengel niet aan ons is besteed. Met handschoenen aan en uiterste precisie kunnen we de mooie gecamoufleerde giftige vis weer gezond vrij laten zwemmen. De hengel bergen we op in Roadkapje, om als souvenir te dienen met mooie Schotse herinneringen. Veel dank, Pat en Diana!
Op deze mooie plek overnachten we. Ook een Oostenrijks stel met een Italiaanse hond en een Italiaans jong stel overnachten hier. Gezamenlijk genieten we, in de avond- en ochtendzon, van heerlijk diner en ontbijt. We hebben leuke, vreugdevolle, interessante gesprekken. De hond, Luca, is zeer gevoelig en getraumatiseerd door mishandeling in zijn jonge jaren. Van dichtbij zien we wat de gevolgen kunnen zijn van hoe sommige mensen omgaan met dieren. In vele landen hebben we daar voorbeelden van gezien, waar we verdrietig van worden. Het Oostenrijkse stel geeft ons meer inzicht in hoe je mooi met dieren kunt voelen en communiceren.
Uiteraard proberen we, zodra we in het trullohuis zijn, de stenen pizzaoven, die naast het huis staat, uit. De lieve, gezellige Italiaanse buren, Dominica, Franco en Petro, vertellen ons van alles over de geschiedenis van deze omgeving en het huis waar we in wonen. De buren zijn erg gezellige, warme mensen die ons een kijkje in het originele Italiaanse leven geven. Het is een groot feest om zo fijn, vriendelijk en warm opgenomen te worden in hun familie. Ook de overige, internationale, buren zijn gastvrij en warm voor ons.
Het is warm, dus we lopen ‘s ochtends vroeg en/of ‘s avonds later een wandeling met Poppy. Tijdens de dagelijkse wandelingen met hondje Poppy, ontmoeten we meer Italiaanse bewoners in de buurt. We drinken gezamenlijk koffie bij elkaar, kopen heerlijke verse groente bij de plaatselijke tuinder, krijgen wijn van de plaatselijke druiventeler, kletsen in het Italiaans, Engels en Nederlands.
We worden, met het vieren van een verjaardag van èèn van ons, verrast door een paar van onze familieleden...die dit graag samen met ons viert! Het is erg leuk om een deel van ons dagelijks leven in Italië te kunnen delen met ze! In de korte tijd samen, bezoeken we mooie plekken in de omgeving. We bezoeken oa het historische dorpje Alberobello. Dit dorp heeft een kern met allemaal Trulli-huizen. We genieten van dit mooie dorp en ervaren de fijne avondsfeer met dansen op het dorpsplein.
We kijken samen films en spelen gezelschapsspellen. We zwemmen en genieten van diverse stranden, gaan uit eten en bezoeken markten. Samen met de familie en de Italiaanse buren volgen we een gedeelte, oa de kwartfinale Italië-Nederland!, van het Europese dames voetbal. Doordat er nu, èèn avond, oppas is voor de meiden, kunnen we sinds lange tijd ook genieten van tijd met zijn 2! De witte stad Ostuni brengt, voor ons 2, een mooie romantische avond.
En dan, na 15.000 km door Europa te hebben gereisd, gebeurt het voor het eerst: We worden achtervolgd…..door een politieauto met zwaailicht! We willen die avond met de familie bij een pizzeria uit eten gaan. We rijden een, voor ons reeds, bekende lokale route. Deze route is, voor de “normale” toerist, niet de meest gangbare weg richting de pizzeria. De politieauto die we zojuist gepasseerd zijn, achtervolgt ons al zeker 5 minuten, maar maakt geen aanstalten om ons aan te houden…uiteindelijk komen we, met de politieauto nog steeds op de bumber aan bij de pizzeria…..blijkt deze gesloten te zijn. De politieauto komt naast ons staan en het raampje gaat open…de politieman en -vrouw vragen ons wat ons probleem is? Wanneer we vertellen wat ons probleem is: dat onze favoriete pizzeria gesloten is en we dus geen pizza kunnen gaan eten, glimlachen ze begrijpend…”FOLLOW ME”, roepen ze en daar gaan we….nu rijdt de politieauto ineens voor ons mèt zwaailichten en escorteren ze ons naar een andere pizzeria! Waar wij, nagenietend van deze onverwachtse VIP-behandeling, genieten van die heerlijke Italiaanse pizza's! Wat een leuk land is dit toch…mocht je het niet geloven….We hebben getuigen!
Onderweg, op een van de uitjes met een gedeelte van de familie, zien we een witte gigantische wolkpluim in de verte??? Dit blijkt de uitbarsting van de vulkaan Stromboli te zijn. Wow! We zwaaien de familie weer uit.
Naast het onderhoud van de tuin, op het huis en de leuke hond Poppy passen, ruimen we ook een garage op en krijgen we een oldtimer tractor aan de praat. Bij het opruimen scheiden we het afval en brengen het meeste naar een recycle punt. Dit geeft ruimte voor de toekomst plannen van de eigenaren: de garage verbouwen tot b&b. (Dusss als je een leuke plek zoekt in deze mooie omgeving...!)
Regelmatig buurten we met de Italiaanse buren en proeven we diverse verse Italiaanse lekkernijen. We leren pizza, koekjes en kappertjes bereiden. De kappertjes plukken we uit de tuin, zo komen we erachter dat de kappertjesplant mooie bloemen heeft, maar dat die niet tot hun recht komen....want ingemaakte kappertjes zijn de bloemknopjes!
Verdrietig èn dankbaar voor de fijne herinneringen die we hebben kunnen maken, nemen we afscheid van het leuke, ondeugende hondje Poppy, de eigenaresse en de lieve, gezellige buurtbewoners!
We gaan andere delen van Italië ontdekken. We rijden langs de oostkust. Het is weer genieten om met Roadkapje op stap te zijn en in haar te wonen ...(wordt vervolgd)
Dank jullie wel, lieve temperament volle bewoners van Puglia, voor jullie fijne, warm welkom en inspiratie! Wij wensen jullie allen een gezonde, duurzame toekomst toe! Helemaal nu we, anno 2020, weten wat jullie allen hebben en nog steeds doorstaan. Veel sterkte, moed en mededogen gewenst!
|
